Τρίο , αριστερά ...

 

ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ , ΤΟ 1974 ...

Ένα ζωντανό όνειρο έζησα προχθές το βράδυ .. με τις εικόνες να αντικατοπτρίζουν την πραγματικότητα... 

Κοντά στην Κερύνεια στην ακτή πέντε μίλι υπήρχε ένας οικισμός με ένα ελληνικό φυλάκιο ..
20 Ιούλιου 1974 . Γίνεται η πρώτη απόβαση . από τη θάλασσα ακούγονται τα τανκς να εισέρχονται μέσα από το αρματαγωγά . Καθώς βγαίνουν στη στεριά παραταγμένα μετά από λίγη ώρα ξεκινούν να βάλλουν κατά το βουνό όπου βρισκόταν το φυλάκιο και ο οικισμός .. 

Μέσα από μια τρομερή βοή βομβαρδισμών η ακτή έχει γεμίσει τανκς τα οποία βάλλουν στο βουνό 

Σε ένα από αυτά τα σπίτια μπαίνω και βλέπω τη μάνα μου τρομαγμένη ..

- Μάνα εδώ είμαι , είμαι καλά και την αγκαλιάζω
- Πάμε παιδί μου , πάμε να φύγουμε από δώ θέλω να φύγω..
- Θα φύγουμε μάνα , θα φύγουμε μαζί ...

Οι εικόνες που παραθέτω ποιο πάνω είναι αυτό που είδα στον ύπνο μου χωρίς να ξέρω την παραλία και το μέρος αλλά ταιριάζει απόλυτα όπως το έζησα .. 
τα μέρη τα διάβασα και τα έγραψα ποια είναι , δεν τα γνώριζα κάν ...όπως και τις εικόνες 

ΕΔΩ ΣΤΗ ΡΩΓΜΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ...

Στη ρωγμή του χρόνου , εκεί που η αλήθεια συναντά το ψέμα 
το ψέμα γίνεται αλήθεια , ο πόνος γίνεται συνήθεια 
η καρδιά σταματά να χτυπά , η μόνη σωτηρία είναι ο θάνατος
κι αυτός σαν λύτρωση θα έρθει σαν ελευθερία ...

Στη ρωγμή του χρόνου , στην άκρη του ουρανού
εκεί που ταξιδεύει η ψυχή μαζί με τους αγγέλους
χωρίς ελπίδα για το σήμερα χωρίς ελπίδα για το τώρα
μέσα σε μια ηλεκτρονική ζωή με μηχανήματα...

Μια εικονική πραγματικότητα για ένα ύστατο χαίρε 
ένα ψεύτικο μειδίαμα μια προσευχή για το θαύμα
εδώ στη ρωγμή του χρόνου ο θάνατος παραμονεύει
σε μια στιγμή για μια φορά έρχεται η ελευθερία...

Μάνα το ξέρω ότι εκεί , εκεί ψηλά που θα σαι 
θα νιώθεις όμορφα πολύ και θα με συλλογάσαι 
γιατί στον ύπνο μου πολύ θέλω να σ ανταμώσω
να έρθεις στην καρδούλα μου γλυκά για να σε νιώσω....

17 Νοεμβρίου 2017 , η αρχή του ταξιδιού ...

Αφιερωμένο στη μάνα μου τη Ράνια ... στην ποιο όμορφη γυναίκα του κόσμου , 
στην ποιο πλούσια λέξη που υπάρχει... Αφιερωμένο στη μάνα μου ... στη μάνα που μας γέννησε και μας μεγάλωσε ... Μάνα Σ αγαπάμε !!!

Χτυπάει το τηλέφωνο στις 07:30 .. από τον πατέρα μου 

- Έλα γρήγορα στον Άγιο Παύλο η μαμά είναι στα έκτακτα ... Θα φύγω θα πάω στη δουλειά εγώ , εσύ πάνε πάρτην να την πάς σπίτι .. 
- ΟΚ ξεκινώ ..
Φτάνοντας στα επείγοντα και μη έχοντας συναίσθηση τι έγινε , τη βλέπω στο παγκάκι ... 
- Έλα καλημέρα καλά είσαι ?  Μπες μέσα ...
- Καλημέρα παιδί μου , έχει λίγη ώρα που τελείωσα , αλλά πεινάω .. έχει κάτι να φάμε ?
- Πάμε σε μια μπουγάτσα να πάρουμε κάτι ... καλά τι έπαθες ?
- Δεν κοιμήθηκα το βράδυ και ζαλίστηκα . Ήρθα εδώ με το ασθενοφόρο , ο μπαμπάς έφυγε νωρίτερα για τη δουλειά .
- Εντάξει μην ανησυχείς , θα πάμε σπίτι σε λίγο και θα ξαπλώσεις να ξεκουραστείς ..

Στις 17 Νοεμβρίου το πρωϊ έφαγε με βουλιμία την μπουγάτσα με το γάλα 
και ήταν σαν να είχε να κοιμηθεί μια μέρα ...

- Νιώθω κουρασμένη θα πάμε σπίτι να κοιμηθώ ...
- Εννοείται μάνα , μη κάνεις καμιά δουλειά κάτσε ξεκουράσου , θα πάω να τελειώσω εγώ κάποιες δουλειές που έχω και το μεσημέρι θα έρθω . Καλά το βράδυ γιατί δε κοιμήθηκες ? 
- Δε με έπιανε ο ύπνος , τώρα θα πάω να ξαπλώσω...

Πηγαίνοντας την έβλεπα που προσπαθούσε να κλείσει τα μάτια της , όμως δεν είχα συναίσθηση ακόμα τι έγινε ....

- Έλα Κέλλη , θα είσαι με τη μαμά γιατί ήταν στο νοσοκομείο , μας τρόμαξε ... ένιωσε μια αδιαθεσία αλλά νομίζω είναι κουρασμένη από την αϋπνία ...
- Εννοείται Πάνο , εδώ θα είμαστε ... θα την κάνω παρέα μέχρι να ξαπλώσει και να κοιμηθεί και θα είμαι εδώ μαζί της ... '

Όμως η μαμά συνηθίζει να μιλάει με την Έλενα που βρίσκεται στην Αθήνα και την άκουσε παράξενα , μίλησε και με τη Τζένη και η Τζένη επίσης την άκουσε κάπως ...

Στις 11:30 ...

- Έλα Πάνο , πρέπει να καλέσετε ασθενοφόρο να πάει τη μαμά στο νοσοκομείο ... 
- Γιατί Έλενα τι έγινε ? η μαμά πήγε σπίτι και είναι κουρασμένη ..
- Κάλεσε η Κέλλη ασθενοφόρο δεν είναι καλά η μαμά , είναι σοβαρά..
- Από την αϋπνία το έπαθε ...δεν κοιμήθηκε το βράδυ 

Με παίρνει τηλέφωνο η Τζένη ....

- Έλα Πάνο η μαμά πρέπει να πάει στο νοσοκομείο γρήγορα είναι πολύ σοβαρά..
Η καταστασή της είναι άκρως επικίνδυνη μπορεί να χάσει τη ζωή της .. κάνε γρήγορα..

- Κέλλη έρχομαι πίσω τι έγινε τι συνέβει ? 
- Καλέσαμε ασθενοφόρο η μαμά δεν είναι καλά έλα γρήγορα..

Ωρα 12:00

Γυρνάω πίσω βλέπω το ασθενοφόρο στα φανάρια , τους λέω ελάτε μαζί μου
για το περιστατικό που σας καλέσανε τώρα είστε ? .. έρχονται ..

Αμέσως ανεβαίνουμε στα επείγοντα του Παπανικολάου ...

Μπαίνει μέσα το φορείο αμέσως στην νευρολογική ... 
Οι πρώτες εξετάσεις δείχνουν κάποιο σοβαρό πρόβλημα ...
- Έλα θα γίνεις καλά , πως νιώθεις ? 
- Καλύτερα είμαι παιδί μου , νυστάζω και πεινάω όμως ...
- Υπομονή σε λίγο θα μας πούν ..

Ώρα 15:00

Μετά από τις εξετάσεις ήρθε η ώρα του καρδιολογικού , η μάνα πέρασε μια κολπική μαρμαρυγή και θρόμβος ξεκόλλησε από την αρτηρία και έφραξε τη γέφυρα του εγκεφάλλου

Ώρα 18:00

Μαθαίνουμε ότι παρόλο την βελτίωση και την κατάσταση της που έδειξε ότι το πάλεψε , τελικά θα παραμείνει μέσα για εξετάσεις στη νευρολογική κλινική ...

Ώρα 20:00

Στο δωμάτιο ... ένα κρεβάτι δίπλα στο παράθυρο .. βλέποντας από έξω .. τουλάχιστον να μην βαριέται ... τώρα όμως βράδιασε θα κοιμηθεί , λίγα λουλούδια όπως τις αρέσουν πάντα και με ένα παράπονο να τη φέρουμε γλυκό ή κάνα τσιγαράκι στα κλεφτά...ακόμα και τα φαγητό ... πολύ άνοστο του νοσοκομείου , μια σαλατούλα με λίγο κρεατάκι επάνω ...

Από Σάββατο 18 Νοεμβρίου εώς Παρασκευή 3 Δεκεμβρίου στην νευρολογική κλινική του Παπανικολάου ... έχοντας δίπλα της ανθρώπους που γέννησε και μεγάλωσε , ανθρώπους που την αγάπησαν αληθινά ... εκεί που στεκόταν χωρίς ανάσα και με ένα φιλί , μια αγκαλιά την έβλεπες να συνέρχεται ... πάντα όμως με τη βοήθεια του οξυγόνου ... πάντα δίπλα της ο Πάνος , ο Χρήστος , η Έλενα , ο Ανδρέας , ο μπαμπάς , η γιαγιά ,  η Τζένη , η Νατάσα και όλοι όσοι την αγαπάμε αληθινά...

Παρασκευή 3 Δεκεμβρίου ... 
- Σήμερα νιώθω πολύ καλά αισθάνομαι οτι θα βγώ ... Θα κάνουμε Χριστούγεννα όλοι μαζί Παναγιώτη ... 
- Πάω στη γιατρό να μας πει τα ευχάριστα κι εγώ σε βλέπω πολύ καλύτερα , είσαι ξεχωριστή και μαχήτρια , θα είμαστε όλοι μαζί τα Χριστούγεννα μάνα ...

Η γιατρός μας ενημέρωσε ότι δε θα βγεί γιατί πρέπει να κάνει μαγνητική , βλέπεις όταν ήταν να την κάνει φοβήθηκε και δε μπόρεσε ... επίσης θέλουν να κάνουν κάποιες εξετάσεις ακόμα και να είναι σίγουροι ...

- Μάνα σου έχω ένα ευχάριστο και ένα δυσάρεστο ...
- Πες μου παιδί μου ...
- Κοίτα το ευχάριστο είναι ότι σχετικά είσαι καλά , όμως το δυσάρεστο είναι ότι επειδή θα χρειαστεί να κάνεις μαγνητική ξανά και να μην ταλαιπωρήσε πέρα δώθε , θα μείνεις μέσα και το Σαββατοκύριακο και θα βγείς λογικά Τρίτη - Τετάρτη που θα έχεις τελειώσει με τις εξετάσεις...Μας ενημέρωσαν ότι θα έχει κακοκαιρία μεγάλη και καλό είναι να μην βρισκόμαστε στους δρόμους ...

Σάββατο 2 Δεκεμβρίου ... μια μέρα με γέλια και χαρές ανάμεσα στον μπαμπά , τον Ανδρέα και τον Χρήστο ... το Σάββατο το βράδυ θα ήταν μαζί της ο μπαμπάς ... 

Κυριακή 3 Δεκεμβρίου ώρα 06:00 ... πρώτα συμπτώματα ... ο μπαμπάς καλεί την γιατρό ..΄
Άμεσα κινητοποιούνται από τη νευρολογική και στη μαγνητική - αξονική φαίνεται ότι υπάρχει εσωτερική αιμορραγία.

Κυριακή 3 Δεκεμβρίου τα τελευταία λόγια πριν την καταστολή και το χειρουργείο... 
στη θεία Βούλα...

- Θεία Καλή να μη στεναχωριέσαι για μένα , η μαμά μου να προσέχει τα παιδιά...

εκείνη τη στιγμή ο αιματοκρίτης είχε κατέβει κάτω από το 15 και έμπαινε στο χειρουργείο...
η μάνα μας έδινε τη μεγαλύτερη μάχη της ..

Κυριακή 3 Δεκεμβρίου 

1η ημέρα καταστολής μετά από ένα χειρουργείο

Δευτέρα 4 Δεκεμβρίου ώρα 05:00

2η ημέρα μετά από δεύτερο χειρουργείο

Από Τρίτη 5 Δεκεμβρίου εώς Σάββατο 9 Δεκεμβρίου σε απόλυτη καταστολή

Κυριακή 10 Δεκεμβρίου 

Μπήκε μέσα ο Ανδρέας με την Έλενα και τον Χρήστο και πιστεύω τους κατάλαβε..

Δευτέρα 11 Δεκεμβρίου πρώτη μέρα που άνοιξε τα μάτια της βλέποντας εμένα τον μπαμπά και τη γιαγιά μαζί με τη Χριστίνα . Την έβαλα να δει και να ακούσει το μωρό..

Τρίτη 12 Δεκεμβρίου , σήμερα μια δύσκολη μέρα , προσπάθησε να αναπνεύσει κανονικά αλλά δε τα κατάφερε και ξαναέπεσε σε μια μικρή καταστολή για να ηρεμίσει .. αν δε καταφέρει να αναπνεύσει κανονικά θα πάμε σε τραχειοτομή ..

O ΠΟΥΣΤΡΑΚΟΣ....

ΑΝΔΡΕΑΣ ΕΝΑΣ ΗΓΕΤΗΣ ΜΕ ΠΑΘΟΣ... ΕΣΥ... ~

Με 100 εκατομμύρια δολάρια & με στόχο να προβατοποιήσω έναν λαό και να παραμυθιάσω με πελατειακή πολιτική θα είμουν κι εγώ ηγέτης...

οποιο βρώμικος ρόλος είναι του ανδρέα του μπαζογαμήκουλα και ο υποχθόνιος τρόπος που έδρασε σαν μυστικός πράκτωρας για τα συμφέροντα των εβραίων και αμερικάνων.

1981 η αρχή του τέλους...

και συ λαέ κατατρεγμένε πάρε μια εξέγερση στημένη μια ιστορία ψεύτικη και τράβα στις 17 να απλώσεις τραχανά

ΜΑΖΙ ΣΟΥ... Ο ΚΑΡΥΠΙΔΗΣ ΨΑΧΝΕΙ ΝΑ ΣΩΣΕΙ ΤΟΝ ΑΡΗ...

Καρυπίδης και Άρης... Μαζί σου... Μια μοναδική περιπέτεια στα χωράφια της Football League 2... Να δούμε ο Αρης θα καταφέρει να ανέβει κατηγορία.... ? Μέσα από μια δραματική κατάσταση που βιώνουν οι κίτρινοι... Με τρένα και τρακτέρ οδηγούνται σε απροσπέλαστα γήπεδα...

Είμαι Ολυμπιακός , έχω τη Βέροια όμως θα πάρω και τον Άρη να τον οδηγήσω ψηλά.... 

Ο 17χρονος Άρης μεγάλωσε σε ορφανοτροφείο και είναι παιδί αγνώστου πατρός. Από μικρός είχε αναπτύξει μία ιδιαίτερη σχέση με την κοινωνική λειτουργό Σοφία . Την ημέρα που η Σοφία φεύγει από το ίδρυμα γιατί επρόκειτο να παντρευτεί, λίγες μέρες πριν το Δεκαπενταύγουστο, ο Άρης το σκάει με σκοπό να βρει τον πατέρα του.

Με φόντο την περιοχή του ποταμού Έβρου ο Άρης και η Ζωή καταφέρνουνε πάντα να το σκάνε από τους διώκτες τους. Τα πράγματα δυσκολεύουν όταν η μητέρα της Ζωής δηλώνει ότι θα δώσει αμοιβή 100.000 ευρώ σε όποιον βρει την κόρη της. Παράλληλα, ο Άρης και η Ζωή έρχονται πιο κοντά και ερωτεύονται μεταξύ τους.

Θα καταφέρει ο Καρυπίδης να ανεβάσει τον Άρη στην Β' Εθνική...?